Adam Sikora (filmowiec)


Adam Sikora, który przyszedł na świat 3 maja 1960 roku w Mikołowie, to postać o niezwykle bogatym dorobku artystycznym, związana z przemysłem filmowym w Polsce.

Jako wybitny operator filmowy, reżyser, scenarzysta, fotograf oraz malarz, Sikora łączy różne formy sztuki, a jego twórczość znacząco wpływa na rozwój kultury wizualnej w kraju.

Życiorys

Adam Sikora to znany filmowiec, który ukończył Wydział Operatorski PWSFTViT w Łodzi w 1988 roku.

W trakcie swojej kariery zdobył liczne nagrody za swoje osiągnięcia w dziedzinie filmowej. Jako realizator brał udział w wielu produkcjach, w tym spektaklach Teatru Telewizji oraz różnorodnych programach kulturalnych w Telewizji Polskiej, takich jak Ogród Sztuk oraz Rozmowy na nowy wiek.

Oprócz pracy w telewizji, Adam Sikora jest także autorem wielu wystaw fotografii, które miały okazję być prezentowane publiczności. W uznaniu jego dorobku artystycznego, otrzymał tytuł Zasłużonego Mikołowianina.

Filmografia

Filmy fabularne i seriale telewizyjne

  • 1995 – Dama kameliowa – zdjęcia (reż. Jerzy Antczak),
  • 1997 – Drugi brzeg – zdjęcia (reż. Magdalena Łazarkiewicz),
  • 1997 – Pokój saren – zdjęcia (reż. Lech Majewski),
  • 1999 – Wojaczek – zdjęcia (reż. Lech Majewski),
  • 2001 – Angelus – zdjęcia (reż. Lech Majewski),
  • 2001 – Eukaliptus – zdjęcia, transport (koordynator) (reż. Marcin Krzyształowicz),
  • 2003 – Koniec wakacji – zdjęcia (reż. Marcin Krzyształowicz),
  • 2005 – Boża podszewka II (serial) – zdjęcia (reż. Izabella Cywińska),
  • 2006 – Gigant – scenariusz, reżyseria, zdjęcia,
  • 2008 – Cztery noce z Anną – zdjęcia (reż. Jerzy Skolimowski),
  • 2009 – Las – zdjęcia (reż. Piotr Dumała),
  • 2010 – Essential Killing – zdjęcia (reż. Jerzy Skolimowski),
  • 2010 – Wydalony – scenariusz, reżyseria, zdjęcia,
  • 2010 – Młyn i krzyż (The Mill and the Cross) – zdjęcia (reż. Lech Majewski),
  • 2010 – Ewa – scenariusz, reżyseria (razem z Ingmarem Villqistem), zdjęcia,
  • 2011 – Moja Australia – zdjęcia (reż. Ami Drozd),
  • 2011 – Igor i podróż żurawi (Igor and The Cranes’ Journey) – zdjęcia (reż. Evgeny Ruman),
  • 2012 – Wszystkie kobiety Mateusza – zdjęcia (reż. Artur Więcek),
  • 2012 – W cieniu (Ve stinu) – zdjęcia (reż. David Ondříček),
  • 2012 – Ixjana – zdjęcia (reż. Józef Skolimowski, Michał Skolimowski),
  • 2015 – Walser – zdjęcia (reż. Zbigniew Libera),
  • 2015 – Ederly – zdjęcia (reż. Piotr Dumała),
  • 2016 – Wspomnienie lata – zdjęcia (reż. Adam Guziński),
  • 2016 – Powrót giganta – scenariusz, reżyseria, zdjęcia,
  • 2016 – Ja, Olga Hepnarová (Já, Olga Hepnarová) – zdjęcia (reż. Petr Kazda, Tomáš Weinreb),
  • 2017 – Miłość w mieście ogrodów – scenariusz, reżyseria (razem z Ingmarem Villqistem), zdjęcia,
  • 2017 – Ach śpij kochanie – zdjęcia (reż. Krzysztof Lang),
  • 2018 – Autsajder – reżyseria, scenariusz.

Teatr Telewizji

  • 1993 – Biała noc – zdjęcia (reż. Tomasz Dobrowolski),
  • 1995 – Dzika kaczka – realizacja światła (reż. Agnieszka Glińska),
  • 1996 – Gry przedmałżeńskie – zdjęcia (reż. Urszula Urbaniak),
  • 1996 – Tryptyk – zdjęcia (reż. Urszula Urbaniak),
  • 1997 – Diabelski patrol – zdjęcia (reż. Urszula Urbaniak),
  • 1997 – Figurki pana Gracjana – zdjęcia (reż. Marek Pawłowski),
  • 1998 – Duże i małe – zdjęcia (reż. Piotr Łazarkiewicz),
  • 1998 – Dziennik uczuć – zdjęcia (reż. Ewa Sałużanka),
  • 1998 – Gdy tańczyła Isadora – zdjęcia (reż. Magdalena Łazarkiewicz),
  • 1998 – Maia czy Ania – operator kamery (reż. Jerzy Bielunas),
  • 1999 – Puste niebo – zdjęcia (reż. Henryk Baranowski),
  • 2000 – Ogień w głowie – zdjęcia (reż. Piotr Łazarkiewicz),
  • 2002 – Lord Jim (na podstawie Lorda Jima Josepha Conrada) – zdjęcia (reż. Laco Adamik),
  • 2002 – Święta wiedźma – zdjęcia (reż. Henryk Baranowski),
  • 2003 – Cicho – zdjęcia (reż. Adam Guziński),
  • 2004 – Antygona (na podstawie Antygony Sofoklesa) – zdjęcia (reż. Andrzej Seweryn),
  • 2004 – Geza-dzieciak – zdjęcia (reż. Zbigniew Brzoza),
  • 2004 – Intryga i miłość (na podstawie Intrygi i miłości Friedricha Schillera) – zdjęcia (reż. Maciej Prus),
  • 2004 – Noc jest matką dnia – zdjęcia (reż. Henryk Baranowski),
  • 2004 – Prezent – zdjęcia (reż. Łukasz Wylężałek),
  • 2005 – Dzikuska – zdjęcia (reż. Łukasz Wylężałek),
  • 2006 – Helmucik – zdjęcia (reż. Ingmar Villqist),
  • 2006 – Umarli ze Spoon River – zdjęcia (reż. Jola Ptaszyńska),
  • 2007 – Pierwszy września – zdjęcia (reż. Krzysztof Lang),
  • 2008 – Tajny współpracownik – zdjęcia (reż. Krzysztof Lang),
  • 2008 – Kwatera bożych pomyleńców – zdjęcia (reż. Jerzy Zalewski),
  • 2009 – Opowiadania dla dzieci – zdjęcia (reż. Piotr Cieplak),
  • 2010 – Psie głowy – zdjęcia (reż. Jerzy Zalewski),
  • 2010 – Wymazywanie – zdjęcia (reż. Krystian Lupa),
  • 2013 – Trzy razy Fredro (cz. Świeczka zgasła) – zdjęcia, reżyseria światła (reż. Jerzy Stuhr),
  • 2017 – Marszałek – zdjęcia (reż. Krzysztof Lang).

Krótki metraż, dokument

  • 1990 – Plus minus nieskończoność – asystent operatora (reż. Mirosław Dembiński),
  • 1993 – Koniec epoki węgla kamiennego – współpraca operatorska (reż. Tomasz Dobrowolski),
  • 1994 – Teatr ekspresji – reżyseria,
  • 1995 – De Ægypto – zdjęcia (reż. Jola Ptaszyńska),
  • 1995 – Mój ołtarz – reżyseria, zdjęcia,
  • 1997 – Podróż Erwina – zdjęcia (reż. Mirosława Sikorka),
  • 1997 – Wielka woda – zdjęcia (reż. Piotr Łazarkiewicz),
  • 1998 – Więcej światła. Festiwal operatorów filmowych Camerimage ’97 (film-reportaż o Camerimage ’97) – zdjęcia (reż. Piotr Łazarkiewicz),
  • 1999 – Bluesmani – ballada o Janku „Kyksie” Skrzeku – reżyseria, scenariusz, zdjęcia,
  • 1999 – Skandalistka Kasia K. – zdjęcia (reż. Grażyna Bryżuk),
  • 2003 – Magdalena Abakanowicz (dokument o Magdalenie Abakanowicz) – zdjęcia (reż, Jarosław Maszewski, Jacek Kubiak),
  • 2003 – Węgiel – zdjęcia (reż. Maria Zmarz-Koczanowicz, Joanna Sławińska),
  • 2005 – Boże Ciało – scenariusz, reżyseria, zdjęcia,
  • 2006 – Sówka Erwin – scenariusz, reżyseria, zdjęcia,
  • 2007 – Wilcza 11. Telepatrzydło – zdjęcia (reż. Aleksandra Domańska),
  • 2008 – Romowie. Skazani na zagładę – scenariusz, reżyseria, zdjęcia,
  • 2008 – Jerzy Gurawski. Człowiek w przestrzeni – zdjęcia (reż. Mirosława Sikorska),
  • 2009 – Mikołów – scenariusz, reżyseria, zdjęcia,
  • 2016 – Nadal wracam. Portret Ryszarda Krynickiego – reżyseria, zdjęcia.

Nagrody (i nominacje)

Nagrody – film

W 1998 roku, podczas Festiwalu Twórczości Telewizyjnej w Plovdiv, film Drugi brzeg zdobył nagrodę za zdjęcia. Dwa lata później, w 2000 roku, Wojaczek otrzymał nominację do Polskich Nagród Filmowych w Warszawie w kategorii „najlepsze zdjęcia” oraz specjalną nagrodę „Srebrna Statuetka Leliwity” na Tarnowskich Nagrodach Filmowych.

Również w 2000 roku, film Wojaczek został uhonorowany medalem „Złoty Klucz” w Trenczyńskich Cieplicach oraz nagrodą dziennikarzy na festiwalu Prowincjonalia we Wrześni. Rok później, na Camerimage w Łodzi, film Angelus zdobył „Srebrną Żabę” za zdjęcia. Następnie, w 2002 roku, Angelus zyskał nominację do „Orła” Polskich Nagród Filmowych oraz nagrodę „Jańcio Wodnik” za zdjęcia na Prowincjonaliach.

Film Eukaliptus również zyskał uznanie w 2003 roku, zdobywając nominację do nagrody „Orzeł” za zdjęcia.

W 2009 roku film Cztery noce z Anną zdobył wyróżnienie za zdjęcia na Prowincjonaliach, a także nagrodę „Orzeł” w tej samej kategorii na Polskich Nagród Filmowych w Warszawie. W 2012 roku, na Pradze, film Ve stínu dostąpił zaszczytu otrzymania nagrody „Český lev” za najlepsze zdjęcia.

Nagrody – Teatr Telewizji

W 2003 roku na festiwalu Dwa Teatry w Sopocie, film Lord Jim zyskał nagrodę za zdjęcia. Dwa lata później, w 2005 roku, dwie produkcje uzyskały podobne wyróżnienia. Intryga i miłość w reżyserii Macieja Prusa oraz Geza-dzieciak, którego reżyserem był Zbigniew Brzoza, obie zdobyły nagrody za swoje zdjęcia.

Nagrody – krótki metraż, dokument

W roku 2000 na Krakowskim Festiwalu Filmowym, dokument Bluesmani – ballada o Janku „Kyksie” Skrzeku został wyróżniony nagrodą „Srebrny Lajkonik”. Pięć lat później, w 2005 roku, film Boże Ciało otrzymał Nagrodę Prezesa Zarządu TVP S.A. za „wstrząsający obraz humanitarnej katastrofy małego śląskiego miasteczka, stający się metaforą degradacji człowieka bez pracy i środków do życia”.

Rok 2006 był równie owocny dla Bożego Ciała, które zdobyło kolejną nagrodę „Srebrny Lajkonik” na Krakowskim Festiwalu Filmowym oraz nagrodę za reżyserię na Guangzhou International Documentary Film Festival w Kantonie, Chiny.


Oceń: Adam Sikora (filmowiec)

Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:9