Andrzej Wojaczek


Andrzej Wojaczek był wybitnym polskim aktorem teatralnym i filmowym, którego życie oraz twórczość pozostawiły niezatarte ślady w polskiej kulturze. Urodził się 7 maja 1947 roku w Mikołowie. Jego podróż artystyczna trwała aż do tragicznego zakończenia 1 czerwca 2000 roku, kiedy to zmarł we Wrocławiu. W ciągu swojego życia zdążył zachwycić widzów różnorodnymi rolami, zarówno na deskach teatrów, jak i w produkcjach filmowych.

Życiorys

Andrzej Wojaczek był utalentowanym artystą, który ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Jego kariera aktorska rozpoczęła się w latach 1971–1974, kiedy to występował na scenie Teatru Współczesnego we Wrocławiu. Po tym okresie, od 1974 roku, związał swoje życie zawodowe z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie zyskał uznanie dzięki wielu wyjątkowym rolom. Jego występy w takich przedstawieniach jak Nie-Boska komedia Krasińskiego (1979), Ameryka Kafki, Sen nocy letniej Szekspira, Equus Petera Shaffera, Księżniczka Turandot Gozziego, czy Gra w zabijanego Ionesco, pozostają w pamięci widzów do dzisiaj.

Andrzej Wojaczek był także znanym głosem w mediach, prowadząc nagrania emitowane przez TVP w programie Akademia Wiersza. Do jego twórczości należała również obszerna lista słuchowisk i felietonów, które przygotowywał dla Polskiego Radia.

Warto również wspomnieć, że Andrzej Wojaczek był bratem Rafała Wojaczka, wybitnego poety. Po śmierci został pochowany obok swojego brata na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu, co symbolizuje ich nierozerwalną więź artystyczną i rodzinną.

Filmografia

Filmografia Andrzeja Wojaczka to pasjonujący zbiór ról, które zyskały uznanie w polskim kinie. Oto szczegółowy wykaz jego występów filmowych:

  • 1969: Sól ziemi czarnej – powstaniec,
  • 1970: Dom,
  • 1970: Kto wierzy w bociany? – „Czaszka”,
  • 1971: 150 na godzinę – syn Wróbla,
  • 1971: Podróż za jeden uśmiech – autostopowicz,
  • 1972: Fortuna – młody Kolasiewicz,
  • 1972: Podróż za jeden uśmiech – autostopowicz,
  • 1972: Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych – mężczyzna w celi,
  • 1973: Droga – kierowca Kazik Chliwa (odcinek 1 i 2),
  • 1973: Zasieki – Ernest,
  • 1974: Godzina za godziną – uciekający gość weselny,
  • 1974: Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem – literat na zjeździe,
  • 1974: Najważniejszy dzień życia – kolega Franka w hotelu robotniczym,
  • 1974: Urodziny Matyldy – mężczyzna z prywatki,
  • 1975: Żelazna obroża – masażysta Antoni,
  • 1976: Honor dziecka – Jan, bratanek generała,
  • 1976: Przepłyniesz rzekę,
  • 1976: Za rok, za dzień, za chwilę… – Piotr, mąż Grażyny,
  • 1976: Znaki szczególne – Karol Sochacki (odcinek 3 i 4),
  • 1977: Znak orła (odcinek 11 i 12),
  • 1978: Ślad na ziemi – gość na przyjęciu złotych godów u rodziców Jasparskich,
  • 1979: Operacja Himmler – Werner,
  • 1979: Strachy – reżyser filmu,
  • 1979: Wściekły – porucznik MO,
  • 1980: Mniejsze niebo – Stefan, robotnik rozładowujący wagon pocztowy,
  • 1981: Rdza – oficer MO w Cywilu,
  • 1982: Blisko, coraz bliżej – kapitan Karol Hauke (odcinek 9 i 10),
  • 1983: Tajemnica starego ogrodu – dyrektor Ankwicz,
  • 1984: Jak się pozbyć czarnego kota – Wiktor Sołtyk,
  • 1984: Trapez – Jerzy Roszkowski (odcinek 4),
  • 1984: Trzy stopy nad ziemią – górnik,
  • 1984: Yesterday – adwokat Ani,
  • 1985: Czarny kot,
  • 1985: Przyłbice i kaptury – Rumbold, marszałek dworu księcia Witolda (odcinek 5 i 8),
  • 1989: Szklany dom – Bolek, mąż ciotki Wandy,
  • 1989: Światło odbite – członek jury,
  • 1989: Triumf ducha – kapo Otto,
  • 1990: Ballada o człowieku spokojnym – oficer SS,
  • 1990: Seszele – milicjant,
  • 1996: Niemcy – kierowca Sonnenbrucha,
  • 1997: Królowa złodziei,
  • 1998–1999: Życie jak poker – sąsiad,
  • 1999: Wojaczek – neurolog.

Przypisy

  1. Tragiczna śmierć córek znanych poetów. Co łączyło Szaflarską z Gałczyńskim? Niezapomniani [online], www.se.pl [dostęp 26.04.2023 r.]

Oceń: Andrzej Wojaczek

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:21